De Döschkassen

In Köller brennt noch Licht

An un för sick harr de Gretchenfroog – „wo hölst du dat mit de Regioon“ – je beter in de vörige Week, in de Osterweek passt. Denn ook all de Lüüd, de mit den Glooven nix an de Frisuur hebbt, nehmt de frie’n Fierdoog doch gern mit. Liekers will ick mi düsse Week mol mit Goethe sien Faust befoten, in den je de Greetenfroog un veele annere Snacks vörkümmt, de Intog in unsen Sprookgebruuk holn hebbt. Un ick befot mi dormit so’n beten in eegene Sook, as man seggen kann...

Jedet Kind weet je, dat de Eier to Ostern vun‘ Osterhoos‘ bröcht ward. Overs wo is dat op de Inseln? Op Amrum, op Föhr, Noordstrand, Helgoland un so wieder? Hoosen künnt doch ni schwümmen. Oder? Künnt se doch! Oder hebbt Ju noch ni wat vun Seehoosen heuert? Nu gifft dat je ’n ganzen Barg Inseln op de Welt, un dorüm mutt ook de böberste Osterseehoos in sien Hauptquarteer nohalti dinken un hanneln. He kann je ni för jedet Ei een vun sien Seehosen hen un trüch schwümmen loten...

„Geiht. Geiht ni. Geiht...“ Dat seggt Spoßvogels, wenn man ehr beed‘, mol to kieken, wat de Blinkers an’t Auto funktschoneert. Bi mennige annere Spoßvogels schient de Blinkers anschiend gor ni to gohn. „Geiht ni. Jümmers noch ni.“ Dorbi lehrt man doch in de Fohrschool, dat man blinken schall, wenn man losfohrn, afbeugen oder de Spoor wesseln will. Dat is anschiend overs ni bi jedeneen hangen bleeven, de mol ’n Föhrerschien mokt hett...

„Jungedi, wat hest du ’n denn dor för ’n oln Röchel“, hett annerletzt mol ’n Kumpel to mi seggt un dorbi op mien Klappkompiuter wiest. „Wat meenst du mit old“, heff em froogt, „de is doch erst,... de is...“, nu fung ick dat Överleggen an. Wann harr ick dat Dings noch köfft? Hmm. Dat mutt bilütten 2009 ween hebben. Dat sünd, wenn ick richt tellt heff, bet hüüt bummeli 15 Johr. Na jo, so dree-, veermol heff ick den Kassen al ut’neen hatt...

Dat Dorste mit dat Dorste Wenn man mol över de eegne Sprook nodinkt, denn kann man sick bilütten düchti wunnerwarken, ne. Nu heff ick an’t Enn vun de vörige Week Post kreegen. Ut Borg. Un twor vun een Mann, den ick hier eenfach mol „Norbert“ nööm‘ will. Norbert hett mi schreeven, dat he, jüst so as sien Fruu (ehr nööm ick eenfach mol Norbert sien Fruu), sick friedags jümmers op ’n Döschkassen freut...

Jümmers dat richtige Niwoh Ole Autos finn ick je good, ne. Wülk also, de so wenig Elektronik an Bord hebbt, as dat blots geiht. Intwüschen kann ick dor overs ni mehr vör wechloopen. Dat Auto, dat ick in Oogenblick fohr, is mit so veele elekronische Hölpers utrüst‘, wat ick wohrschienli gor ni all dorvun kinn. Een vun de Hölpers wiest mi to’n Bispeel an, wat ’n Parklücke groot genog is. Dat finn ick je ook würkli nett un opmarksom, overs dat kann ick je ook so sehn, also eenfach mit mien Oogen...

Man ward je ni jünger, ne. Fröher heff ick mol dacht, wat dat bi mi anners kom‘ wurr. Keem overs ni so. Un weil ick mi mit de Johrn je al dat een‘ oder annere Mol mit Mediziners ut’neensett heff, bün ick dorop kom‘, dat ick mi gesünner ernährn will. Nu weet man op dat Gebiet je ni, wat richti un wat verkehrt is. Man kann je ni dat eene Leven lang blots Gemüse eeten, üm datsülbige Leven nochmol vun vöör antofangen, dorbi overs wat ganz anners to eeten...

Leesen vergröttert bilütten je dat Weeten, ne. Wat man achteran Klööger is, dat hangt dorvun af wat man leest. Ick to’n Bispeel weet siet ’n poor Doog dör’t Leesen vun so’n Studie, dat de Mannslüüd in Düütschland in Dörsntitt 19 Ünnerbüxen ehr Eegen nöömt. Dor heff ick je glieks mol nokieken musst. Also ni bi annere Mannslüüd, sünnern in’t Schapp bi uns to Huus. So. In’t Schapp weern 22. Dree weern in de Waschköök ünnerwegens un een harr ick jüst över’n Mors. Dat mokt tosom 26 Stück...

„Gesundheit“ wünscht man, wenn een niesen deiht. Wenn man fief oder teihn oder foffteihn Johr jung is, denn wünscht man sick Speeltüüch, ’n niedet Fohrrad oder hüütigendoogs wohrschienli ’n Speelekonsole. All sowat wünscht man sick, overs wiss keen Gesundheit. Twindi, dördi Johr wieder süht de Welt al ganz anners ut...